Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/335
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2005
ΑΝΘΙΜΟΣ
ὁ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως καὶ Σαμοθράκης, ἀπευθύνω στοὺς εὐσεβεῖς καὶ εὐλογημένους Χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη!
Ἔπειτα ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη μιὰ φορὰ καὶ ἔμεινε στὴν Ἱστορία˙ εἶναι ἕνα θαῦμα ποὺ ἐνεργεῖται κάθε ἡμέρα μέσα στὴν Ἐκκλησία σὲ ὅσους πιστοὺς ἀποφασίζουν νὰ σηκωθοῦν ὅταν εἶναι πεσμένοι, σὲ ὅσους πιστοὺς ἀποφασίζουν νὰ ἀναστηθοῦν ὅταν εἶναι πεθαμένοι.
Πάσχα σημαίνει πέρασμα καὶ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀνάμνηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία καλούμεθα νὰ περάσουμε ἐμεῖς ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωὴ καὶ ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανὸ.
Ἕνα τέτοιο πέρασμα μᾶς εἶναι ἀπαραίτητο σήμερα ἐφ’ ὅσον ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο ζοῦμε εἶναι θάνατος στὴν πραγματικότητα, ὄχι ζωή˙ καὶ ἐκεῖνο στὸ ὁποῖο ἀποβλέπουμε εἶναι ὁ κόσμος, ἡ γῆ καὶ ὄχι ὁ οὐρανός.
Ὁ Χριστιανὸς ποὺ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ψάλει συμμαρτυρούσης καὶ τῆς συνειδήσεώς του: «Χθὲς συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι…», αὐτὸς ποτὲ δὲν θὰ γνωρίσει καὶ δὲν θὰ ζήσει τὸ Πάσχα, στὸ μεγαλειώδες διαρκὲς «παρὸν» καὶ στὸ ἀτελείωτο «σήμερον».
Ἐπειδὴ τὸ Πάσχα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀνάσταση ὅλων μας καὶ τὸ ἀνέβασμά μας μὲ δόξα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ κόσμος ὅμως ποτὲ δὲν τὸ κατάλαβε. Προξένησε στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὅ,τι χειρότερο μποροῦσε νὰ τοῦ κάμει. Τὸν σκότωσε γιὰ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ Του γλῶσσα καὶ ἀπὸ τὴν ἐλεγκτικὰ ἀναμάρτητη παρουσία Του. Κι ὅμως ὁ Κύριός μας μετὰ ἀπὸ 3 ἡμέρες ἀναστήθηκε! «Ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. 6, 2). Καὶ τώρα εἶναι συνεχῶς παρών. Ζεῖ καὶ περπατάει μαζί μας. Καὶ μᾶς καλεῖ νὰ αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία Του στὴν καθημερινή μας ζωή. Μᾶς προσκαλεῖ νὰ γιορτάσουμε ἀπόψε τὸ Πάσχα ἀφοῦ πρῶτα ἔχουμε κοινωνήσει τὸ «ζωόθυτον θῦμα». Μᾶς στρώνει ἀπόψε τὸ τραπέζι γιὰ νὰ φᾶμε τὸ ἀρνί, ἀφοῦ πρῶτα μᾶς δοθεῖ ὁ Ἴδιος ποὺ εἶναι «ὁ ἁμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου». Μᾶς δίδει τὴ λαμπάδα ποὺ κρατᾶμε γιὰ νὰ θυμηθοῦμε πόσο πρέπει νὰ λαμπρύνουμε καὶ νὰ στολίσουμε τὴν ψυχή μας, ἄν θέλουμε φυσικὰ νὰ ἔχουμε στ’ ἀλήθεια σχέση μαζί Του. Ὅπως Ἐκεῖνος πέθανε κι ἀναστήθηκε, ἔτσι ζητᾶ νὰ νεκρωθοῦμε γιὰ κάθε κακὸ καὶ ἁμαρτία ὥστε ἔτσι νὰ ἀρχίσουμε νὰ περπατᾶμε μαζί Του στὴν καινούρια ζωὴ ὑπερβαίνοντας τὸν φυσικὸ καὶ ἱστορικὸ χρόνο καὶ δαμάζοντας τὸν θάνατο νὰ μπορεῖ ὁ καθ’ ἕνας μας νὰ ἀναγεννᾶται ἀδιάκοπα.
Γι’ αὐτό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ περιπόθητοι, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν φοβᾶται τίποτε ἁμαρτωλό, τίποτε ἄρρωστο, τίποτε σάπιο. Προχωρᾶ ἡ Ἐκκλησία δίπλα στὴ δική μας ζωὴ λευκαίνοντας σὰν χιόνι τὴν μετανοημένη ἁμαρτία μας, γιατρεύοντας τὴν ψυχὴ κάθε πειθαρχικοῦ ἀσθενοῦς καὶ κόβοντας κάθε τι σάπιο ποὺ πιὰ δὲν ζωογονεῖται. Εἶναι τότε ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Χριστὸς τὰ σκάνδαλα ὥστε ἡ πυορρωοῦσα κακοσμία νὰ ἀποτρέψει τὴν χειρότερη ἐσωτερικὴ ζημιὰ καὶ βλάβη.
Ἀνέστη Χριστός, ἀγαπητοί μου, καὶ «συγγνώμη ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε». Ὡς Ἐπίσκοπός σας μὲ τὸ θεῖο δικαίωμα «τοῦ δεσμεῖν καὶ λύειν τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας» συγχωρῶ ὅλους ὅσους ἐνδεχομένως κατὰ τὸ περασμένο διάστημα κακολόγησαν, συκοφάντησαν καὶ ἐξύβρισαν πρόσωπα καὶ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Παίρνω καὶ σβύνω πάνω ἀπὸ τὴν ψυχή σας ὅσα λόγια καὶ πράξεις κηλίδωσαν τὸν λευκὸ χιτῶνα σας. Ὡς Ἐπίσκοπός σας καλῶ ὅλους σας νὰ καθαριστοῦμε πρῶτα κι ἔπειτα νὰ καθαρίσουμε, νὰ φωτισθοῦμε κι ἔπειτα νὰ φωτίσουμε, νὰ διδαχθοῦμε κι ἔπειτα νὰ διδάξουμε. Εἴτε εἴμαστε κληρικοί, εἴτε εἴσαστε λαϊκοί, νὰ μᾶς σηκώσει ὁ Χριστός, νὰ μᾶς ἀποσπάσει ἀπὸ τὴν πνευματικὴ μιζέρια, νὰ μᾶς ἀναστήσει καὶ νὰ μᾶς χαρίσει «τὴν ἀπαρχή μιᾶς ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου» «ὅπου ὁ λύκος θὰ κοιμᾶται ἀγκαλιὰ μὲ τὸ πρόβατο» (Ἡσ. 11, 6), «καὶ τὸ δάκρυ τῶν ἀνθρώπων θὰ στεγνώσει καὶ ὁ θάνατος δὲν θὰ ὑπάρχει πιά» (Ἀποκ. 21, 4).
Κανένας μας, λοιπόν, ἄς μὴ φοβᾶται τὴ ζωή. «Ἐγώ εἶμαι ἡ Ζωή», φώναζε ὁ Χριστὸς. Κανένας μας ἄς μὴ φοβᾶται τὸ θάνατο˙ σκύλευσε τὸ θάνατο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας καὶ μετέτρεψε τὸν δικό μας θάνατο σὲ ἕναν ἁπλὸ ὕπνο. Ὁπότε ἡ ζωή μας λαμβάνει νόημα, μορφή, βάθος, ὡραιότητα, οὐσία, ἔκταση, ἀξία καὶ αἰωνιότητα.
Αὐτὴ τὴ ζωὴ εὔχομαι σὲ ὅλους σας ἀγαπητοί μου. Τὴ ζωή, τὴ Χάρη, τὸ Ἔλεος, τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Εἰρήνη τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Σωτῆρος καὶ Λυτρωτοῦ μας.
Νὰ εἶναι πάντοτε μαζί μας, νὰ μὴ μᾶς λείψει ποτὲ καὶ νὰ μὴν φύγουμε ἐμεῖς ποτὲ ἀπὸ δίπλα Του.
Μετὰ βαθείας ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✥ Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
