Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/358
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2006
Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως καὶ Σαμοθράκης
Ἄνθιμος, πρὸς τοὺς εὐλογημένους χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας,
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Κυρίῳ˙
Μέσα στὴν ὡραιότατη καὶ ἑορτασιμώτατη τούτη νύχτα, κρατᾶμε στὰ χέρια μας τὶς λαμπάδες μὲ τὸ αἰώνιο φῶς, καὶ καθὼς τὰ μάτια μας νυστάζουν, περιμένουμε νὰ κοινωνήσωμε τὸν Ἀναστημένο Κύριο. Πέρασε ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τελείωσε τὸ στάδιο τῆς νηστείας, ἐξομολογημένοι, συγχωρεμένοι μεταξύ μας, ἀγαπημένοι ἀκόμη καὶ μὲ τοὺς ἐχθρούς μας, δικαιολογοῦντες τὰ πάντα γύρω μας, μονοιασμένοι καὶ μὲ ὁλόκληρη τὴν Δημιουργία, φθάσαμε, ὕστερα ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, στὴν ἀποψινὴ βραδυὰ τῆς Ἀναστάσεως.
Ἀλήθεια! Για¬τί ἡ καρδιά μας χαίρεται; Γιατί ἡ ψυχή μας νιώθει τόσο ὄμορφα; Γιατί ἡ κούραση δὲν μᾶς γονατίζει; Γιατί ἡ ἀϋπνία δὲν μᾶς καταβάλει; Ξέρετε γιατί; Ἐπειδὴ ἀπόψε τελεσιουργεῖται ἕνα θαῦμα. Τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων. Ἡ ἀποψινὴ σωτήρια καὶ φωταυγὴς νύχτα, προαγγέλει «μιὰ ἄλλη ἡμέρα», καινούργια, ἀνέφελη, ἀνέσπερη, πανέορτη καὶ φωτόλουστη. Ἀπὸ ἀπόψε ὁ φόβος θὰ φυγαδευτεῖ ἀπὸ τὶς ψυχές μας. Ἀπὸ ἀπόψε οἱ ἀμφιβολίες θὰ φύγουν ἀπὸ τὶς σκέψεις μας. Τὰ τείχη θὰ πέσουν γύρω μας. Οἱ ἀδικημένοι θὰ συναντήσουν τὴν δικαιοσύνη. Οἱ διωγμένοι θὰ γνωρίσουν τὴν ἀγάπη. Οἱ ἀπελπισμένοι θὰ ἀναπτερωθοῦν μὲ ἐλπίδα. Οἱ κατατρεγμένοι θὰ ξαποστάσουν στὴν εἰρήνη. Οἱ φοβισμένοι θὰ ἀνασάνουν τὴν ἐλευθερία. Οἱ ἀσθενεῖς θὰ συνομιλήσουν μὲ τὸ πνεῦμα τους. Οἱ νέοι μας θὰ λαχταρίσουν τὴν ἀλήθεια. Ἀπὸ ἀπόψε, ἀκόμα καὶ οἱ νεκροί, συγγενεῖς καὶ φίλοι μας, θὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τοὺς τάφους τους. Καὶ ξέρετε γιατί; Ἐπειδὴ «τὰ πάντα γέμισαν μὲ φῶς˙ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Ἐπειδὴ ἀναστήθηκε ὁ Χριστός!
Ἡ Ἀνάσταση εἶναι φῶς ποὺ φωτίζει τοὺς κρυφοὺς θαλάμους τῆς καρδιᾶς μας. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι φῶς ποὺ φωτίζει τὰ δαιδαλώδη αὐλάκια τοῦ μυαλοῦ μας. Φῶς, ποὺ εἰσχωρεῖ στὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς μας καὶ τὶς φωτίζει. Δίνει νόημα στὴ χαρά μας, περιεχόμενο στὴν εὐτυχία μας, ἑρμηνεία στὶς φιλοδοξίες μας καὶ πραγματικότητα στὰ ὄνειρά μας. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι φῶς ποὺ παρηγορεῖ τὴν θλίψη μας, σπογγίζει τὸ δάκρυ μας, ἁπαλύνει τὸν πόνο μας, σκεπάζει τὴν ντροπή μας, ἀνορθώνει τὸ κορμί μας, ἐνισχύει τὰ μπράτσα μας καὶ ἀναπτερώνει τὸ ἠθικό μας. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι φῶς τὸ ὁποῖο τρυπώνει σ’ ὅλους τοὺς τάφους. Ὀξυγονώνει τὰ ξερὰ ὀστᾶ, τὰ δίνει νεῦρα καὶ φλέβες, τὰ προσθέτει σάρκα καὶ δέρμα, ἐπαναφέρει τὴ μορφὴ καὶ τὴν ὄψη, χαρίζει ζωὴ καὶ συνέχεια.
Ἡ ἀδικία, ἡ ἀνεργία, ἡ φτώχεια, ἡ ἀρρώστια, ἡ μοναξιά, ἡ περιφρόνηση, ὅλα μποροῦν νὰ γεμίσουν μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου μας καὶ τότε θὰ ἀλλάξουν.
Ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! Ἀρκεῖ νὰ ἀποφασίσουμε νὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας καὶ τὸν νοῦ μας γιὰ νὰ μπεῖ μέσα ὁ Ἀναστημένος Θεός μας. Νὰ γεμίσει τὴν ὕπαρξή μας, νὰ πλημμυρίσει τὴν ζωή μας, νὰ ρυθμίσει τὸν βίο μας. Ἀρκεῖ νὰ παύσουμε νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ ἐγωϊστικό θέλημά μας, ἀλλὰ ἐξετάζοντες ποιό εἶναι τὸ δικό Του θέλημα γιὰ μᾶς. Κι ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς ἕνα πράγμα θέλει μόνο. Νὰ μᾶς ξεκουράσει. Νὰ μᾶς γαληνεύσει. Νὰ μᾶς ὀμορφύνει τὴ ζωή, νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Νὰ μᾶς γλυτώσει ἀπὸ τὸ θάνατο.
Αὐτὰ τὰ δῶρα, τὸ φῶς, τὴν λάμψη, τὴν χαρά, τὴν πνευματικὴ ὀμορφιά, παρακαλῶ προσευχηθεῖτε νὰ τὰ ἀπολαύσουμε ὅλοι ἀπὸ ἀπόψε. Κανένας Χριστιανὸς τῆς Ἐπαρχίας μας νὰ μὴ μείνει ἔξω ἀπ’ αὐτὸ τὸ γιορταστικὸ πανηγύρι.
Δεῦτε, λοιπόν, ἀδελφοί μου, λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, γεμίζοντας μὲ τὴν μελωδία τοῦ «Χριστὸς Ἀνέστη» καὶ μὲ τὸ φῶς τῶν λαμπάδων σας, ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ κόσμου, ποὺ ἐναγώνιος περιμένει.
Ἀσπαζόμενος τὸν καθ’ ἕνα σας
ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✥ Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
