Τρεῖς εἶναι οἱ βασικοὶ σταθμοὶ τοῦ ἀνθρώπου: γεννιέται, ζεῖ, πεθαίνει. Δὲν θυμᾶται τὸ πρῶτο, δὲν καταλαβαίνει τὸ τρίτο καὶ ξεχνᾶ νὰ χαρεῖ τὸ δεύτερο.  

Εγκύκλιος Πάσχα 2008

Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/259

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2008

Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος, πρὸς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς βαπτισμένους χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας, ἀπευθύνω τὸν εὐχάριστο καὶ νικηφόρο χαιρετισμό: 

Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφὲς ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ

Χριστὸς Ἀνέστη!


Ὅταν, πρὶν ἀπὸ λίγα ἢ πολλὰ χρόνια, βαπτίσθηκε ὁ καθ’ ἕνας μας καὶ ἡ καθεμιά, μέσα στὴν ἱερὴ Κολυμβήθρα, τότε ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶχε ὑποδείξει συμβολικά, ὅτι στὴ ζωή, μᾶς περιμένει μιὰ φθαρτὴ ὕπαρξη κι ἕνας θάνατος. Ὅταν μετὰ τὶς τρεῖς καταδύσεις μέσα στὸ νερὸ τῆς Κολυμβήθρας, μᾶς ἀνεδέχθη ἡ Ἐκκλησία, φανέρωσε σὲ ὅλους μας τὸν τρόπο νὰ ξεφύγουμε, ἂν τὸ θελήσουμε, ἀπὸ τὴν φυσικὴ νομοτέλεια τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.

Ὁ θάνατος ἀντιπροσωπεύεται μὲ τὸ στοιχεῖο τοῦ ὕδατος. Ὅπως ὁ Χριστὸς διέφυγε τὸν θάνατο μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες καὶ ἀναστήθηκε, ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μᾶς ζήτησε, στὴ Βάπτισή μας, νὰ συνταχθοῦμε μαζί Του. Νὰ μπολιαστοῦμε πάνω στὴν ὕπαρξή Του. Νὰ γίνουμε ἕνα σῶμα μὲ τὸ δικό Του καὶ τὸ αἷμα Του να τρέξει στὶς φλέβες μας, ὥστε νὰ περάσουμε, ὄχι μόνοι μας, ἀλλὰ μαζί Του μέσα ἀπὸ τὸ λαβύρινθο τῆς ζωῆς καὶ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴ φυλακὴ τοῦ θανάτου καὶ νὰ ἀποφύγουμε τὴ φθορά.

Ἀπὸ τότε οἱ Χριστιανοὶ δὲν πιστεύουμε σὲ κανένα φιλοσοφικὸ δόγμα περὶ φυσικῆς ἀθανασίας. Πιστεύουμε στὴν Καθολικὴ Ἀνάσταση καὶ ἐπιδιώκουμε μιὰ διαρκῆ καὶ ἀδιάκοπη κοινωνία μετὰ τοῦ Θεοῦ ἤ, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴν ἀνυπέρβλητη φράση τῶν Πατέρων, τὴ θέωση. Θέωση σημαίνει: ἐσωτερικὴ κοινωνία ἀνθρωπίνων προσώπων μὲ τὸν «Ζῶντα Θεό».  Καὶ κάτι τέτοιο εἶναι ἐφικτό. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, μπορεῖ ὁ κάθε ἄνθρωπος υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό.  Ὅταν ἑνωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Χριστὸ ἑνώνεται μὲ τὸ Θεὸ γιὰ πάντα καὶ καθὼς ἡ δόξα τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ ἀντανακλᾶ σὰν καθρέπτης ἐπάνω στὸν κάθε ἄνθρωπο, τὸν μεταμορφώνει καὶ τὸν περνάει ἀπὸ δόξα σὲ δόξα , ἐγκαινιάζοντας ἔτσι τὸν «μέλλοντα κόσμο», τὸ «εὐλογημένο Σάββατο», τὴν μυστηριώδη «ἕβδομη ἡμέρα τῆς δημιουργίας».

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ἀγαπητοί μου, γιατὶ ἡ Ἀνάσταση γιὰ μᾶς δὲν εἶναι μιὰ ἐπέτειος ἑνὸς γεγονότος ποὺ καλούμεθα νὰ τὸ ζήσουμε μὲ συναισθηματικὴ φόρτιση καὶ πρόσκαιρη χαρά!

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γιὰ μᾶς ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀδυναμίας τοῦ θανάτου μὲ προδιαγεγραμμένη τὴν κατάργησή του. «Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐξακολουθοῦμε νὰ πεθαίνουμε οἱ ἄνθρωποι, ὅπως καὶ πρίν, ἀλλὰ δὲν παραμένουμε μέσα στὸ θάνατο, κι ἀφοῦ ἔχουμε τὸν τρόπο νὰ ἀποκτήσουμε μιὰ καλύτερη ζωή, τότε αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν πεθαίνουμε, ἀλλὰ κοιμόμαστε». 

«Ὅπως ὁ σπόρος ποὺ ἔχει ριφθεῖ στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ‘μεῖς δὲν ἀφανιζόμεθα ὅταν πεθαίνουμε, ἀλλὰ σπαρμένοι ἀνιστάμεθα». 

Γι’ αὐτό, ἀγαπητοί μου, ὅσο ἀδιάφορος καὶ νὰ εἶναι κάποιος, δὲν μπορεῖ νὰ μὴ χαρεῖ μὲ τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν ἀναγκαιότητα τῆς θείας Ἀγάπης νὰ «καταποθῆ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς» , γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ Χριστὸς νὰ στέκεται ἀπέναντί μας καὶ νὰ μᾶς προτείνει: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος. Ἐγὼ εἶμαι ὁ ζωντανός. Μὲ θανάτωσαν, μὰ νά ποὺ τώρα ζῶ γιὰ πάντα καὶ κρατῶ στὰ χέρια μου τὰ κλειδιὰ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ Ἅδου». 

Ὅλοι ἀνεξαιρέτως θὰ ἀναστηθοῦμε μιὰ ἡμέρα, ἀδελφοί! Μὰ δὲν θὰ ἀναληφθοῦμε ὅλοι στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἡ Ἀνάστασή μας θὰ εἶναι ἀποκατάσταση τῆς φύσεως, καὶ θὰ εἶναι κοινὸ δῶρο γιὰ ὅλους. Ἡ Ἀνάστασή μας δὲν θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὴ θέλησή μας ὅπως δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ θέλησή μας τὸ γεγονὸς ὅτι ἐρχόμαστε στὸν κόσμο. Ἡ θέα τοῦ Θεοῦ μας, ὅμως, καὶ ἡ ἕνωσή μας μὲ τὸ Χριστὸ προϋποθέτουν τὴν ἐλεύθερη θέλησή μας γιὰ κάτι τέτοιο. Χωρὶς Κοινωνία μὲ τὸ Θεὸ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἀνάστασή μας θὰ εἶναι ἀνωφελής καὶ ἀδικαιολόγητη καὶ θὰ κατασταθεῖ «Ἀνάστασις Κρίσεως». 

Αὐτὸς ποὺ δὲν πεθαίνει μὲ τὸ Χριστὸ δὲν θὰ μπορέσει νὰ ζήσει μαζί Του. «Ἂν δὲν δεχθοῦμε νὰ πεθάνουμε στὸ Πάθος Του, ἡ ζωή Του δὲν μᾶς ἀνήκει». 

Αὐτὸ σᾶς εὔχομαι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές,  καὶ σᾶς τὸ εὔχομαι μὲ βαθειὰ ἀγάπη: «Νὰ ταυτιστεῖ ἡ ὕπαρξή σας μὲ τὴ ζωή». 

Χριστὸς Ἀνέστη!
Καὶ στὰ δικά μας. Ἀμήν.

Εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
✥ Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ