Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/235
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2009
Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως καὶ Σαμοθράκης Ἄνθιμος, πρὸς τοὺς βαπτισμένους ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας˙
Ἀδελφοί μου καὶ ἀδελφές μου˙
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἐτοιμαζόμαστε σὲ λίγα λεπτὰ νὰ ζήσουμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, καθὼς θὰ κοινωνήσουμε τὸ Ἀναστημένο Σῶμα καὶ Αἷμα Του καὶ τὸ φῶς τῆς λαμπάδος ποὺ κρατᾶμε στὰ χέρια μας, θὰ φωτίσει τὶς σκέψεις μας καὶ θὰ ζεστάνει τὶς καρδιές μας μὲ τὴν ταύτιση τῆς ζωῆς μας μὲ τὴν ἰδική Του ζωή.
Ὅμως μιὰ τέτοια στιγμὴ, ἀξίζει νὰ διερωτηθοῦμε: Ποίο νόημα φέρνει στὴ ζωή μας ἡ γιορτή; Τί σημαίνει σήμερα, γιὰ μένα, γιὰ σᾶς, τὸ γεγονὸς ὅτι «ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε»;
Τὰ νέα παιδιὰ τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ εἶναι ἀνήσυχα, διεκδικητικά, ποὺ ἀνατρέπουν τὶς ἀξίες τοῦ παρελθόντος, ὅταν αὐτὲς προβάλλονται ὑποκριτικά, ποὺ ἐρευνοῦν πρόσωπα καὶ γεγονότα ὡς πρὸς τὴν αὐθεντικότητά τους, αὐτὰ τὰ παιδιά μας ψάχνουν ἄραγε νὰ ἀνακαλύψουν τὴν σημασία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ἢ νὰ τὴν ἀποδεχθοῦν ὡς εὐεργετικὴ ἢ νὰ τὴν ἀπορρίψουν ὡς ἀνούσια;
Ἂν δὲν διερευνήσουμε τὸ γεγονὸς κι ἂν δὲν προβληματισθοῦμε γιὰ τὸ θαῦμα, τότε, ἀγαπητοί μου, καὶ τὸ ἐφετινὸ Πάσχα θὰ εἶναι μιὰ γιορτὴ χωρὶς νόημα γιὰ τὴν ζωή μας, ὁπότε ἀνωφελής, κενὸ γράμμα, ἁπλὸ ἔθιμο. Καὶ ἡ πίστη μας θὰ εἶναι μάταιη!
Γι’ αὐτὸ ἄκουστε σᾶς παρακαλῶ, τὸν Ἐπίσκοπό σας ἀπόψε, σὲ ὅσα σᾶς πεῖ, χρήσιμα γιὰ τὸν πνευματικό σας ἐπιστηριγμό. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γεννήθηκε, δίδαξε, ἐθαυματούργησε. Ἀνέτρεψε τὰ θρησκευτικὰ καθεστῶτα ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ περιφρόνησε τὴν δύναμη τῆς κάθε κοσμικῆς ἐξουσίας. Κάποτε τοῦ ζήτησαν χρήματα, μὰ δὲν εἶχε νὰ δώσει. Τοῦ ζήτησαν νὰ ἐκδικηθεῖ, καὶ εἶπε: «δὲν κατανοήσατε ποιός εἶμαι». Δυὸ ἀδέλφια Τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς βοηθήσει στὴ διανομὴ τῆς περιουσίας ποὺ κληρονομοῦσαν καὶ ἀπάντησε: «δὲν ἦρθα γιὰ παρόμοιες διευθετήσεις». Γιάτρευε τοὺς ἀσθενεῖς, ἐπειδὴ πρῶτα τοὺς ἀπάλλασσε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες τους. Ἀνάστησε νεκροὺς ἀλλὰ ἀπαιτοῦσε νὰ κρατηθεῖ κρυφὸ τὸ κάθε περιστατικό. Κάποτε τάϊσε τὸν λαό, μὰ ὅταν ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος ξεσηκώθηκαν νὰ τὸν ἀνακηρύξουν βασιλιά τους, μᾶλλον τὸ μετάνιωσε.
Ἐπειδὴ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ ἄλλο σκοπὸ ἦρθε στὴ γῆ. Ἦρθε γιὰ νὰ πεθάνει θεληματικά, καὶ νὰ ἀναστηθεῖ. Προγνώριζε ὡς Θεός, ὅτι θὰ πεθάνει ὡς ἄνθρωπος καὶ πέθανε ἐξ αἰτίας τοῦ μίσους τῶν συνανθρώπων του ποὺ δὲν ἄντεχαν τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς Του καὶ τὴν εἰλικρίνεια τῶν λόγων Του.
Ὅταν ὅμως ἡ Ἀγάπη πλημμύρισε τὸν τάφο, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε μὲ τὸ ἀνθρώπινο Σῶμα Του (ἀφοῦ ὡς Θεὸς ποτὲ δὲν πέθανε), γιὰ νὰ νεκρώσει τὸν θάνατο καὶ νὰ μᾶς δώσει νὰ καταλάβουμε τὴν ἀξία τοῦ προσώπου μας συνολικά. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς νίκησε γιὰ λογαριασμό μας τὸν θάνατο ὥστε νὰ ἀγωνισθοῦμε ἐμεῖς νὰ νικήσουμε τὴν ζωή μας, χωρὶς νὰ τὴν βλέπουμε κάτω ἀπὸ τὸ φάσμα ἑνὸς τέλους. Νίκησε τὴν φθορὰ γιὰ νὰ μποροῦμε ἐμεῖς νὰ νικᾶμε τὶς ἁμαρτίες μας ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τῆς φθορᾶς.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάστασή Του στοὺς μαθητές του (ποὺ τὸν ἀρνήθηκαν καὶ τὸν ἐγκατέλειψαν), ἀπηύθηνε τὸ «χαίρετε». Ὁπότε μποροῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ ἐπιδιώκουμε τὴν χαρὰ ποὺ μᾶς περιμένει μετὰ ἀπὸ τὴν μετάνοιά μας. Μᾶς χάρισε τὴν Ἐκκλησία Του, τὸν δρόμο ποὺ θὰ μᾶς ἐπιστρέψει κοντά Του διὰ τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Πίστεώς μας.
Ἡ Ἐκκλησία Του εἶναι ἡ κληρονομιὰ ποὺ μᾶς ἄφησε, γιὰ νὰ προστρέχουμε σ’ αὐτὴν γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῶν θρησκειῶν καὶ τῆς θρησκευτικότητος. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τροφή, οὔτε νὰ μᾶς βγάζει σὲ ἐπαναστατημένους δρόμους. Δὲν ὑποκαθιστᾶ τὴν ἐλεύθερη σκέψη τοῦ νοῦ μας, οὔτε μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὶς προσωπικὲς εὐθύνες μας.
Ἡ Ἐκκλησία μας, ὑπάρχει γιὰ νὰ σκεφτώμαστε ἐλεύθερα τὴν ἀξία τῆς ζωῆς μας. Ὑπάρχει γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμαστε τὴν σημασία τῶν ἁμαρτιῶν μας, τῶν πόνων καὶ τῶν ἀσθενειῶν μας. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς σηκώνει κάθε φορὰ ποὺ πέφτουμε κάτω ἀπὸ τὸ βάρος ἀπογοητεύσεων καὶ ἀποτυχιῶν. Ὑπάρχει γιὰ νὰ δυναμώσει τὰ χέρια μας καὶ νὰ φωτίζει τὰ ἀδιέξοδά μας. Ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει γιὰ νὰ μᾶς κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι, καθὼς θὰ διαβαίνουμε τὸ μονοπάτι τοῦ θανάτου μας.
Ἀγαπητοί μου,
Στὸν τόπο μας χρειαζόμαστε ἐπαναπροσδιορισμὸ τῶν ρόλων μας καθὼς πολλὰ παρερμηνεύονται καὶ πολλὰ ξεστρατίζουν. Θεσμοί, φορεῖς, ἰδέες, ἀξίες, ἔχασαν τὸν πνευματικό τους ρόλο, ἀποψιλώθηκαν ἀπὸ τὸ εἰδικό τους βάρος καὶ ἀποτιμῶνται ἀνάλογα μὲ τὴν οἰκονομική τους ἀπόδοση. Κατεδαφίστηκαν ὅσα θὰ ἔπρεπε νὰ στέκονται ψηλὰ καὶ πρωτεύουν ὅσα εἶναι δευτερεύοντα. Περιφρονοῦνται τὰ ἅγια καὶ καταξιώθηκαν τὰ πρόσκαιρα.
Γι’ αὐτό, φοβόμαστε μιὰ ἐπερχόμενη οἰκονομικὴ κρίση, ἐπειδὴ δὲν ἔχουμε μέσα μας πνευματικὲς ἀντιστάσεις γιὰ νὰ τὴν ξεπεράσουμε. Γι’ αὐτὸ αὐξήθηκαν οἱ δολοφονίες καὶ οἱ ληστείες ἐπειδὴ δὲν ἀντέχουμε τὴν ζωή μας χωρὶς χρήματα. Γι’ αὐτὸ ἐπαναστατοῦν οἱ λαοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἐπειδὴ δὲν συζοῦν μὲ ἀγγέλους, δὲν ἀναζητοῦν τὸν Θεό. Γι’ αὐτὸ εἴμαστε ταραγμένοι, ἀνήσυχοι, φοβισμένοι ἐπειδὴ δὲν βλέπουμε τὴν ὀμορφιὰ τῆς ζωῆς πίσω ἀπὸ τὸ νόημά της.
Αὐτὴ ἡ παγκόσμια κατάσταση εἶναι ἕνας πνευματικὸς θάνατος ποὺ τὸν βιώνουμε καθημερινά. Ἕνας θάνατος ψυχικός, χιλιάδες θάνατοι ψυχικοί, θάνατοι ὑπολήψεων, θάνατοι τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἐλπίδας.
Σ’ αὐτὴν τὴν κατάντια τὸ μόνο μήνυμα, ἀδελφοί μου, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς ἀνορθώσει εἶναι τό: «Χριστὸς Ἀνέστη»!
Ἂς τὸ φωνάξουμε τόσο δυνατὰ ὥστε νὰ γεμίσει ὅλη τὴν ὕπαρξή μας μὲ τὴν χάρη Του, μὲ τὴν ἐλπίδα Του, μὲ τὴν δύναμή Του, μὲ τὴν χαρά Του. Αὐτὸ σᾶς εὔχομαι ἀπόψε καὶ γι’ αὐτὸ προσεύχομαι κάθε ἡμέρα γιὰ ὅλους σας.
«Χριστὸς Ἀνέστη»
Ὁ Μητροπολίτης σας
✥ Ὁ Ἁλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
