Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/309
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2012
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς πόλεως, τῆς ἐνδοχώρας καὶ τῆς νήσου ἀπευθύνω τὸν ἐγκάρδιο χαιρετισμό:
Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου, παιδιά μου·
Χριστὸς Ἀνέστη!
Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς του Τὸν ἀμφισβήτησαν, Τὸν κορόιδεψαν, Τὸν περιέπαιξαν. Ἔπειτα, Τὸν βασάνισαν, Τὸν πόνεσαν, Τὸν θανάτωσαν. Περισσότερο κακὸ δὲν ἔμεινε νὰ Τοῦ κάνουν. Καὶ Τὸν ἔθαψαν.
Ὅμως, ἡ ἀγάπη συγχωρεῖ, δὲν ἐκδικεῖται. Ἡ ἀγάπη ἀντέχει, ἐλπίζει, ὑπομένει.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἀναστήθηκε ἀπὸ τὸν τάφο. Ἐπανῆλθε στὴ ζωή μας, ξαναγύρισε ἡ ἀγάπη στὸν κόσμο ποὺ τὴν εἶχε ἐκδιώξει.
Σήμερα στέκεται μπροστά μας καὶ μᾶς καλεῖ. Νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο.
Ναί, ἀγαπητοί μου!
Πιὸ χαμηλὰ νὰ πέσουμε δὲν ἔχει. Πιὸ πολὺ νὰ πεθάνουμε δὲν γίνεται.
Γι’ αὐτό, μόνο νὰ ἀναστηθοῦμε μένει!
Ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες, ποὺ διδάξαμε στὸν ἀρχαῖο κόσμο τὴν ἀρετή· ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ διδάξαμε στὴν οἰκουμένη τὴν ἁγιότητα· ναί! ἐμεῖς, σήμερα θὰ δείξουμε στὴν ἀνθρωπότητα πὼς μπορεῖ νὰ ἀναστηθεῖ.
Ἕνα σύστημα νεκρό, μᾶς παρέσερνε μέχρι τώρα σὲ καπιταλιστικὸ τάφο. Οἰκονομικὰ μεγέθη, μέχρι τώρα, μᾶς μετέδιδαν τὸ παγερό τους ῥίγος. Μιὰ νεκρικὴ πομπὴ προχωροῦσε, μέχρι τώρα, ὁλόκληρο τὸν πλανήτη. Ὅμως, πόσο μποροῦν νὰ ἀγαπηθοῦν τὰ πορτοφόλια; Πόσο μποροῦν νὰ φιληθοῦν οἱ μάσκες; Πόσο μποροῦν τὰ συμφέροντα νὰ ζεστάνουν καρδιές;
Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ διορθωθεῖ τὸ σαθρὸ σανίδι ποὺ πατούσαμε. Νὰ ξεσκεπαστεῖ τὸ ψέμμα ποὺ βιώναμε. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ σηκωθοῦν οἱ πεσμένοι. Νὰ ἀναστηθοῦν οἱ πεθαμένοι, ὅλης τῆς γῆς. Ἦρθε ἡ ὥρα μας!
Ὁ Θεός, διάλεξε πάλι ἐμᾶς, τοὺς Ἕλληνες, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὸ λαθεμένο τρόπο ποὺ ζοῦσε ἡ Εὐρώπη. Ὁ Θεός ἐπέτρεψε νὰ εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ θὰ ξυπνήσουμε τὸν δυτικὸ πολιτισμὸ ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ξέφρενης πορείας, ποὺ τὸν ὁδηγοῦσε στὸν χαμό του. Παραχώρησε ὁ Θεός, ἡ κρίση καὶ ἡ καταστροφὴ νὰ ἀρχίσουν ἀπὸ τὴν Πατρίδα μας, ποὺ ἔχει μέσα της τὰ γονίδια τῆς αἰωνιότητος. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ζυμωμένη μὲ τὸ ζυμάρι τῆς ζωῆς. Εἶναι μπολιασμένη μὲ τὸν ἀτέλειωτο χρόνο.
Ἐμπρός, λοιπόν, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί! Ἔχουμε δρόμο μπροστά μας, ἀνηφορικό, μά, γνώριμο!
Ὅλοι οἱ λαοὶ τῆς γῆς, μᾶς κυττοῦν ἀπορημένοι! Ἐλπίζουν, ὅμως, σὲ μᾶς.
Ὅλοι οἱ μαθηματικοὶ λογαριασμοὶ ἔγιναν! Περιμένουν, ὅμως, τὴν ἀνατροπή τους!
Ὅλες οἱ βεβαιότητες εἶναι δεδομένες! Λαχταροῦν, ὅμως, τὴν ἔκπληξη!
Ὁ τάφος εἶναι βέβαιος, ὅμως καὶ ἡ ἀνάσταση εἶναι γεγονός.
Ἄς ξεκινήσουμε, λοιπόν ἀγαπητοί μου!
Νὰ διαβάσουμε ὅσα κείμενα τῶν προγόνων μας ἀπετέλεσαν ἀπόσταγμα ἀνθρωπιᾶς καὶ ἠρωϊσμοῦ. Νὰ μελετήσουμε ὅσα στὴ γλώσσα μας φανέρωσε ὁ Χριστὸς καὶ ἀπεκάλυψε στὸν κόσμο. Νὰ ζήσουμε ὅσα οἱ Πατέρες καὶ οἱ πρόγονοί μας ἔζησαν μὲ εὐσέβεια καὶ πίστη.
Νὰ συμμαζέψουμε τὸν πλάνητα νοῦ μας. Νὰ διορθώσουμε τὶς ὄμορφες οἰκογένειές μας. Νὰ ἀγκαλιάσουμε τὰ κυνηγημένα παιδιά μας. Νὰ γονατίσουμε μπροστὰ στὴν Ἁγία μας Πίστη. Νὰ ζήσουμε τὴν δροσιὰ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Νὰ ξαναφέρουμε τὸ φιλότιμο στὴ ζωή μας. Νὰ πάψουμε τὶς πονηριὲς καὶ τὶς κακίες. Νὰ χαμογελάσουμε μὲ σεβασμὸ στὸν συνάνθρωπό μας. Νὰ σπογγίσουμε τὸ δάκρυ τῶν πονεμένων. Νὰ ἀντλήσουμε γάργαρο νερὸ ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας κι ὄχι λασπόνερα ξένης θολοκουλτούρας. Νὰ σεβαστοῦμε τὸ διαφορετικὸ καὶ νὰ τὸ ἐντάξουμε στὸν πολιτισμό μας. Νὰ κάνουμε τὴν Πατρίδα μας σχολικὴ τάξη κι ὄχι ἀκαλλιέργητο ἀμπέλι. Νὰ ἐργαστοῦμε συστηματικὰ καὶ ἐντατικά. Νὰ τιμήσουμε τὶς ἀξίες ποὺ δώσαμε στὸν κόσμο, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας. Νὰ μιλήσουμε μὲ εὐπρέπεια καὶ ὑπευθυνότητα. Νὰ ἀναπτύξουμε ὑγιῆ φρονήματα ἀλληλεγγύης καὶ κοινωνικότητας.
Θέλω νὰ σᾶς προτείνω καὶ κάτι ἀκόμα: σᾶς παρακαλῶ, μὴ ποτίζετε μὲ ἀπελπισία τὰ νέα παιδιά. Μὴν τὰ στερεῖτε τὴν ἐλπίδα, μὴν τὰ ἀπογοητεύετε. Μὴν ἀφήνετε τὴ μιζέρια νὰ πνίξει τὶς οἰκογένειές σας. Χρειάζεται νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν μαρασμὸ ποὺ ἐπιβάλλει ἡ τηλεόραση. Δῶστε στὰ παιδιά σας ἐλπίδα, δῶστε τα θάρρος, δεῖξτε τα προσανατολισμό, δεῖξτε τα οὐρανό.
Αὐτὸ θὰ πεῖ Ἀνάσταση! Ἕνας κόσμος πεσμένος ποὺ σηκώνεται. Ἕνας κόσμος πεθαμένος ποὺ ἀποφασίζει νὰ ζήσει ξανά!
Αὐτὸ μᾶς χρειάζεται, σήμερα, περισσότερο ἀπὸ ὁποτεδήποτε.
Ἄν πετύχουμε στὴ Χώρα μας, τότε θὰ ἀνασάνει ὁλόκληρος ὁ κόσμος. Σήμερα, ὅλοι οἱ λαοὶ βρίσκονται μέσα σ’ ἕνα δίχτυ, πιασμένοι σὰν τὰ ψάρια. Δὲν μποροῦν νὰ βγοῦν, οὔτε νὰ συνεχίσουν νὰ ζοῦν. Γι’ αὐτό, ξαφνιάζονταν μὲ τὸν τρόπο ποὺ ζούσαμε ἐμεῖς καὶ μὲ τὴν πορεία ποὺ εἴχαμε χαράξει. Κάποιοι ἀποφάσισαν νὰ μᾶς τὰ ἀλλάξουν. Κάναμε τὸ λάθος καὶ δὲν τὸ ψυλλιαστήκαμε. Κανεὶς δὲν σήμανε συναγερμό. Ὅμως, δὲν πειράζει! Ἐμεῖς δὲν θὰ χαθοῦμε. Θὰ τοὺς ξαφνιάσουμε ὅλους καὶ σὲ λίγα χρόνια θὰ μιλοῦν μὲ θαυμασμὸ καὶ ἀπορία γιὰ τὴν νεκρανάσταση τῆς Ἑλλάδας. Θὰ ἀναστηθοῦμε, θὰ σηκωθοῦμε, θὰ ἀνασκουμπωθοῦμε καὶ θὰ γίνουμε ξανὰ τὸ ἁλάτι τῆς γῆς, ἡ περίβλεπτη πόλη, ὁ φάρος τῆς ἀσέληνης νύχτας.
Ξέρουμε τὸν τρόπο, γνωρίζουμε τὸ δρόμο, δέν τὰ χάνουμε!
Ἀπὸ αὔριο ἡ φράση «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» θὰ ἀκούγεται μυριάκις στὴν Χώρα μας. Κάποιοι ἀπαντοῦν λαθεμένα «Χρόνια Πολλά». Ἐμεῖς θὰ βροντοφωνάζουμε «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ» γιὰ νὰ μᾶς ἀκούσει ὁ κόσμος ὅλος. Γιὰ νὰ ἐλπίσει καὶ νὰ σωθεῖ.
Θὰ τραβήξουμε μπροστὰ καὶ ἐπάνω. Θὰ διδάξουμε πάλι, θὰ παραδειγματίσουμε σωστά, θὰ καθοδηγήσουμε.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε μόνο μέσα στὰ ἱστορικὰ δεδομένα, ἀλλὰ ἀναστήθηκε καὶ πραγματικὰ στὴν πεσμένη μας ὑπόσταση.
Ἐμεῖς τὸν ἀκολουθοῦμε σ’ αὐτὴν τὴν πορεία του, ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια. Τὸ ἴδιο θὰ κάνουμε καὶ τώρα. Μετὰ τὸν Σταυρὸ καὶ τὸν Γολγοθᾶ, μᾶς προσμένει ἡ Ἀνάσταση. Τὴν προγευόμαστε σήμερα, μά, θὰ μᾶς φέρει κι ἄλλες ὀμορφιές, κι ἄλλες χαρές, κι ἄλλες δόξες. Ἀρκεῖ νὰ κρατᾶμε γερά τὸν Ἀναστημένο Χριστὸ ἀπὸ τὸ χέρι.
Μὲ αὐτὴν τὴν βεβαιότητα, σᾶς χαιρετῶ μὲ τὸν ἀναστάσιμο καὶ πάλι χαιρετισμὸ ποὺ εἶναι ὅ,τι καλύτερο, ὅ,τι ὡραιότερο καὶ δυναμικότερο κομίζει ἡ Ἐκκλησία στὴν ἐποχή μας.
Ἀδελφοί, ἀδελφές καί παιδιά μου ἀγαπημένα,
Χριστός Ἀνέστη!
Εὐχέτης στό Θεό γιά ὅλους σας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
