Ἀριθμ. Πρωτ.: Φ. 8α’/327
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2013
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
στοὺς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας
Ἀγαπητοί μου, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Μετὰ τὸ Γολγοθᾶ, στὴν καρδιὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ βασίλευε ἡ θλίψη καὶ ἡ ἀπογοήτευση. Πόνεσαν γιὰ τὸ ἄδικο ποὺ συντελέστηκε, εἴδαν τὰ ὄνειρά τους νὰ γκρεμίζονται μονομιᾶς, γεύθηκαν τὴν παντελῆ ἀδυναμία νὰ ἀνατρέψουν τὸ συμβάν, «οὔρλιαζε» σιωπηλὰ ἡ καρδιά τους, κομματιαζόταν μὲ ἀπορημένες σκέψεις τὸ μυαλό τους καὶ μὲ ταπεινωμένο φρόνημα, μὲ αἴσθημα ματωμένου πόνου, ἴσως καὶ θυμωμένοι μὲ τὸ Θεό, γύρισαν στὰ σπίτια τους καὶ στὴ ζωή τους, ποὺ πιὰ δὲν εἶχε ἀξία καὶ νόημα. Χωρὶς τὸ Χριστό, θὰ βυθίζονταν ξανὰ στὴν πλήξη τῆς καθημερινότητας, χωρὶς ἐλπίδα, δίχως χαρά.
Ὅμως, ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ὅπως τοὺς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Σὲ τρεῖς μέρες ἦρθε πάλι κοντά τους. Τοὺς ἔδειξε τὶς πληγές του. Τοὺς ἑρμήνευσε τὰ γεγονότα. Τοὺς φανέρωσε τὴ σημασία ὅσων ἔπρεπε νὰ γίνουν, τοὺς ἄνοιξε τὸν ὁρίζοντα, τοὺς ἔδειξε τὴ συνέχεια τοῦ ἔργου Του. Τοὺς ὑποσχέθηκε ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἐγκαταλείψει ποτὲ πιά. Καὶ οἱ μαθητές Του κατάλαβαν. Γιὰ πρώτη φορὰ Τὸν κατάλαβαν! Μπροστὰ στὴν προοπτικὴ τῆς Ἀναστάσεως, οὔτε τὰ θαύματα εἴχαν ἀξία, οὔτε ἡ διδασκαλία Του. Ὅλα ἔγιναν καινούργια καὶ ὄμορφα, ξανάνοιωσαν καὶ δυνάμωσαν. Ὁ κόσμος ἀπέκτησε νέο περιεχόμενο, τὰ δάκρυα βελτίωσαν τὴν ὅραση καὶ ὁ θάνατος δὲν ὑπάρχει πιά.
Ἀγαπητοί μου, ἐλάτε νὰ ὑποδυθοῦμε τὸ ρόλο τῶν Ἀποστόλων. Βρισκόμαστε, ὡς ἄνθρωποι, ὡς οἰκογένειες, ὡς λαὸς στὴν ἴδια θέση ποὺ βρίσκονταν ἐκείνοι. Ἀπορία, φόβος, ἀβεβαιότητα, ἀνατροπὴ τῶν δεδομένων, ἀκαταστασία στὰ νοικοκυριὰ καὶ στὶς ψυχές, θλίψη καὶ ἀπογοήτευση βασιλεύουν καὶ στὴ δική μας καρδιά, στὴν Πατρίδα μας. Δικαιολογημένη ἀγανάκτηση καὶ θυμὸς γιὰ δικά μας λάθη καὶ ὑπερβολές, γιὰ ἀπάτες καὶ ἐγκλήματα ποὺ διαπράξαμε, γιὰ τὴν ἀμέλεια τῶν ὑπευθύνων ταγῶν μας ποὺ ἀδιαφόρησαν, γιὰ τὴν σκληρότητα τῶν ξένων ποὺ ἀνάλγητα μᾶς τσακίζουν τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστὸς Ἀνέστη! Δὲν ἔμεινε στὸν Τάφο, δὲν χάθηκε στὸ γαλάζιο τοῦ οὐρανοῦ, δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε. Ἀναστήθηκε καὶ ἐπέστρεψε κοντά μας. Κοντὰ στὰ λάθη μας, δίπλα στὸν πόνο μας, συντροφιὰ μὲ τὴ μοναξιά μας, παρέα μὲ τὸν κακὸ χαρακτῆρα μας. «Θὰ εἶμαι μαζύ σας, ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς σας, μέχρι τὴ συντέλεια τῶν αἰῶνων», μᾶς ὑποσχέθηκε.
Λοιπόν, ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς νοιώθει μόνος... ὅποιος αἰσθάνεται ἀδύναμος... ὅποιος βιώνει ἀπογοήτευση... ὅποιος σηκώνει σταυρό... ὅποιος ἀνεβαίνει Γολγοθᾶ... ὅποιος ζεῖ τὸ θάνατο καθημερινά... Ε! δίπλα σ’ αὐτὸν εἶναι ὁ Χριστός.
Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ κατανοήσουμε τὴ σημασία τῆς παρουσίας του στὴ ζωή μας! Μέχρι τώρα, μπορεῖ νὰ μὴν τὸν ...χρειαζόμαστε! Πιστεύαμε ὅτι τὸ μυαλό μας εἶναι ἀρκετό. Ὅτι τὰ χέρια μας εἶναι ἱκανά. Ὅτι ἡ μοῖρα μας διαγραφόταν ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Τώρα ξεχωρίζουν οἱ πιστοὶ ἀπὸ τοὺς ἀδιάφορους χριστιανούς. Τώρα ἀποκαλύπτεται ἡ δύναμη τῶν Μυστηρίων τῆς πίστης μας. Τώρα φανερώνεται ἡ δυναμική του Εὐαγγελίου στὸ βίο μας.
Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ἐμεῖς μετέχουμε στὴ ζωή Του, μπολιασμένοι στὸ Σῶμα καὶ στὸ Αἷμα Του. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ἡ ἐμπιστοσύνη ποὺ Τοῦ ἔχουμε δὲν εἶναι μάταιη. Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ὁ λόγος Του εἶναι ἡ πνοή μας. Οἱ ἁμαρτίες μας δὲν φορτώνουν τὴν ψυχή μας μὲ ἐνοχές, δὲν μᾶς γονατίζουν μὲ τύψεις. Ἡ μετάνοια φέρνει λύτρωση καὶ ἡ λύτρωση σωτηρία, ἐλπίδα καὶ χαρά.
Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε, ἡ ζωή μας δὲν εἶναι ἄγνωστη σὲ μᾶς, οὔτε ἀκατανόητη. Κατανοοῦμε τὸ παρελθόν μας, ἑρμηνεύουμε τὸ παρόν μας καὶ προδιαγράφουμε μὲ τὰ χέρια μας τὸ μέλλον μας. Πίσω ἀπὸ γεγονότα ποὺ ἀφελεῖς ὁνομάζουν τυχαῖα καὶ συμπτωματικά, ἐμεῖς βλέπουμε τὸν Ἀναστημένο Χριστὸ νὰ μᾶς χαμογελᾷ, νὰ μᾶς ἐνθαρρύνει καὶ νὰ μᾶς προσκαλεῖ στὴ νίκη.
Ὁπότε, ἀγαπητοί μου, Πατέρες καὶ Ἀδελφοί...
...ἄς τελειώσουν οἱ χλιαρότητες, οἱ «μέσες» λύσεις, οἱ ἀσυνέπειες καὶ οἱ «ἐξυπνάδες». Ἡ ζωὴ στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία ἔγινε σκληρὴ καὶ οἱ μέχρι τώρα κακές μας ἐπιλογὲς ἀποδείχτηκαν μοιραῖες. Ἡ λογική μας, ποὺ τόσο τὴν ἐμπιστευθήκαμε, μᾶς πρόδωσε. Ἡ ὑπερηφάνεια μας, γελοιοποιήθηκε ἀπὸ τὶς ψευδαισθήσεις μας. Τὰ δεκανίκια μας ἔσπασαν καὶ μᾶς ἔῤῥιξαν στὸ χῶμα.
Τί μᾶς ἀπέμεινε στοὺς Ἕλληνες; Ἡ Πίστη τῶν Πατέρων μας ποὺ ἔκανε ἱστορικὰ θαύματα κι ἔγραψε χρυσὲς σελίδες στὴν Παγκόσμια Ἱστορία. Σὲ πολέμους, σὲ προσφυγιές, σὲ πείνα, σὲ φτώχεια, σὲ θάνατο, ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς ἦταν τὸ κοινὸ ὅραμα τῶν Ἑλλήνων καὶ ἡ βέβαιη σιγουριά τους.
Ἐκεῖ ἄς γυρίσουμε. Στὸν ἄδειο Τάφο Του κι ἄς τὸν ψάξουμε τριγύρω, ὅπως πῆγε στὸν Τάφο Του καὶ Τὸν ἔψαξε ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. Καὶ τότε ὁ Χριστὸς ἦρθε μπροστά της. Τῆς μίλησε καὶ τὴν προσκάλεσε στὴ Βασιλεία Του.
Αὐτὸ κάνει ἀκόμα ὁ Ἀναστημένος Χριστός. Ὁπότε ἐμεῖς, ἔστω καὶ τώρα, ἀπογοητευμένοι καὶ προδωμένοι ἀπὸ ὅλους κι ἀπὸ ὅλα, ἄς ξέρουμε ὅτι μᾶς ἀπομένει Ἐκεῖνος.
Ἄς γυρίσουμε κοντά Του. Ὡς παιδιά Του, ὡς φίλοι Του, σὰν ἀδέλφια Του. Γιὰ νὰ σηκωθεῖ ἡ ψυχή μας. Γιὰ νὰ ἀνανήψει ἡ ἐλπίδα μας. Γιὰ νὰ παλινορθωθεῖ ἡ ἐθνική μας ἀξιοπρέπεια. Γιὰ νὰ καταστρωθεῖ δίκαια ἡ κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Γιὰ νὰ ἐπικρατήσει ἡ «ἐπὶ γῆς εἰρήνη». Γιὰ νὰ βιωθεῖ ἡ χαρὰ καὶ νὰ λάμψει ἡ ἐλπίδα στὰ μάτια τῶν παιδιῶν μας.
Μόνο ὁ Χριστὸς μᾶς ἀπέμεινε, ἀγαπητοί μου. Κι εὐτυχῶς γιὰ μᾶς, εἶναι Ἀναστημένος καὶ γεμάτος ἀγάπη καὶ συγχωρητικότητα, μᾶς περιμένει.
Ἄς προστρέξουμε κοντά Του, ἄς Τον ἀκούσουμε, δὲν χρειάζεται νὰ Τοῦ ἐξηγήσουμε τίποτε, τὰ ξέρει ὅλα, δὲν χρειάζεται νὰ Τοῦ προσφέρουμε κάτι, θέλει ἐμᾶς καὶ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἄς πάρουμε τὸ Σῶμα Του, καὶ τὸ Αἷμα Του ἄς τρέξει στὶς φλέβες μας, τουλάχιστον ἀπόψε. Ἄς ἀναστηθοῦμε μαζύ Του, καὶ μὲ τὰ σημάδια τῶν πληγῶν μας ἄς δοῦμε τὸν κόσμο γύρω μας ἀπὸ ἄλλο πρίσμα καὶ σὲ ἄλλη τροχιά. Στὴν τροχιὰ τῆς ἀναστημένης ζωῆς μας στὴν πορεία τῆς λύτρωσης.
Χριστὸς Ἀνέστη! ἀδελφοί.
Καὶ μὴ φοβᾶστε νὰ τὸ φωνάξετε δυνατά, ὥστε νὰ φύγει κάθε φόβος ἀπὸ τὴν καρδιά μας. Χριστὸς Ἀνέστη!
Εὐχέτης πρὸς Κύριον γιὰ ὅλους σας,
Ὁ Ἑπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης σας
✥ Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
