Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015 τελέσθηκε στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου η εξόδιος ακολουθία της Αθηνάς Καφετζή, αναδόχου του Μητροπολίτου μας κ. Ανθίμου.
Την εξόδιο ακολουθία τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σεβαστείας κ. Δημήτριος, με τον Σεβ. Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Μακάριο και τον Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Άνθιμο.
Κατά την εξόδιο ακολουθία ο προεξάρχων Σεβ. Μητροπολίτης Σεβαστείας κ. Δημήτριος ωμίλησε αναλόγως λέγοντας τα εξής:
Σεβάσμιοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἅγιοι Πατέρες, καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως προπέμπει σήμερα στήν αἰωνιότητα τήν σεβαστή μας μητέρα Ἀθηνᾶ Καφετζῆ, γέννημα καί θρέμμα τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς πόλεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς ὁποίας ὅλες σχεδόν τίς ἀντίξοες φάσεις τῆς ἱστορίας της ἀντίκρυσε ἡ μεταστᾶσα κατά τόν παρελθόντα αἰῶνα.
Καί ὅπως πλεῖστοι ἄνθρωποι τοῦ γένους μας, ἔζησε μακρά ζωή ποικίλων προσαρμογῶν. Ἔζησε ὀρφανή, ἔζησε πτωχή, ἔζησε πονεμένη. Ἀκόμη ὅμως, σύμφωνα μέ τίς πνευματικῶς ὑπεσχημένες διακυμάνσεις καί ἐναλλαγές τῆς ζωῆς, ἔζησε καί εὐημεροῦσα, χαίρουσα καί εὐτυχισμένη. Μέ δεσπόζον γνώρισμα πάντοτε κατά τόν μακρόν βίον της –πέραν τῆς σιωπηλῆς πίστεως καί τῆς ἀφοσιώσεώς της εἰς τάς παραδόσεις τοῦ Γένους-, τήν ἀξιοπρεπῆ στάσι ζωῆς, πού συνήθως ὀνομάζουμε ἀρχοντιά, πού ἐλλείπει πολλάκις εἰς τούς ἐξ ὀφφικίου καί θέσεως «ἀρχοντικούς» καί «μεγάλους»!...
Ὁ Δωρεοδότης Κύριος τῆς ἐχάρισε οἰκογένεια λαμπρά. Ἀκάματο, αὐτοδημιούργητο σύζυγο, πού κατά τό διάβα τῆς ζωῆς του, κυριολεκτικῶς μετέβαλε τόν πόνο τοῦ ξεριζωμένου ρωμηοῦ πρόσφυγα, σέ εὐκαιρία ποικίλης δημιουργίας∙ καί δύο ἐπίλεκτους ἐπιστήμονας υἱούς, ἰδοῦσα καί τοῦ πρωτοτόκου τήν τιμία καί συγκροτημένη οἰκογένεια, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπήλαυσε χαράν ἐγγόνων καί δισεγγόνων. Ἐκ δέ τοῦ ἰατροῦ υἱοῦ της ἀπήλαυσε τήν σπανίζουσα χαρά τῆς ἐπί πολλά ἔτη καθ’ἡμέραν θυσιαστικῆς μερίμνης.
Ἁρμόζει, λοιπόν, γιά τήν μητέρα μας Ἀθηνᾶ τό Γραφικό: «Εὐφροσύνη καρδίας ζωή ἀνθρώπου» (Σοφ. Σειράχ 30,22).
Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς δοξολογῶ μετά τῶν συνεπισκόπων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν Μητροπολιτῶν Σιδηροκάστρου καί Ἀλεξανδρουπόλεως, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως φίλτατος ἀδελφός Ἄνθιμος τυγχάνει καί βαπτιστικός τῆς μεταστάσης, τόν Πανοικτίρμονα Θεόν γιά τήν μακρά εὐφροσύνη πού τῆς ἐδώρησε, ἀλλά καί γιά τήν μεγίστη εὐλογία τοῦ ἀνώδυνου, ἀνεπαίσχυντου καί εἰρηνικοῦ τέλους πού τῆς ἐπεδαψίλευσε, τό ὁποῖον καθ’ἡμέραν, ἄλλωστε, ἐμεῖς οἱ πιστοί αἰτούμεθα ἐκκλησιαστικῶς δι’ ἑαυτούς καί ἀλλήλους.
Εὔχομαι, ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς νά τήν ἀναπαύῃ ἐν χώρᾳ Παραδείσου, κατακλείω δέ διαβιβάζων εἰς τούς πενθοῦντας υἱούς καί λοιπούς κατά σάρκα καί κατά πνεῦμα οἰκείους της τήν σεπτήν πατρικήν συμπάθειαν καί προσευχήν τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τῆς σεβαστῆς των μητέρας Ἀθηνᾶς ἐν χώρᾳ ζὠντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων. Ἀμήν.
Κατά την εξόδιο ακολουθία ο προεξάρχων Σεβ. Μητροπολίτης Σεβαστείας κ. Δημήτριος ωμίλησε αναλόγως λέγοντας τα εξής:
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗ
ΑΘΗΝΑ ΚΑΦΕΤΖΗ
Ὑπό Σεβ. Μητροπολίτου Σεβαστείας κ. Δημητρίου
(Ἱ. Ναός Ἁγίου Νικολάου Ἀλεξανδρουπόλεως, 24 Νοεμβρίου 2015)
***
Σεβάσμιοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἅγιοι Πατέρες, καί ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ τοπική Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως προπέμπει σήμερα στήν αἰωνιότητα τήν σεβαστή μας μητέρα Ἀθηνᾶ Καφετζῆ, γέννημα καί θρέμμα τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς πόλεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς ὁποίας ὅλες σχεδόν τίς ἀντίξοες φάσεις τῆς ἱστορίας της ἀντίκρυσε ἡ μεταστᾶσα κατά τόν παρελθόντα αἰῶνα.
Καί ὅπως πλεῖστοι ἄνθρωποι τοῦ γένους μας, ἔζησε μακρά ζωή ποικίλων προσαρμογῶν. Ἔζησε ὀρφανή, ἔζησε πτωχή, ἔζησε πονεμένη. Ἀκόμη ὅμως, σύμφωνα μέ τίς πνευματικῶς ὑπεσχημένες διακυμάνσεις καί ἐναλλαγές τῆς ζωῆς, ἔζησε καί εὐημεροῦσα, χαίρουσα καί εὐτυχισμένη. Μέ δεσπόζον γνώρισμα πάντοτε κατά τόν μακρόν βίον της –πέραν τῆς σιωπηλῆς πίστεως καί τῆς ἀφοσιώσεώς της εἰς τάς παραδόσεις τοῦ Γένους-, τήν ἀξιοπρεπῆ στάσι ζωῆς, πού συνήθως ὀνομάζουμε ἀρχοντιά, πού ἐλλείπει πολλάκις εἰς τούς ἐξ ὀφφικίου καί θέσεως «ἀρχοντικούς» καί «μεγάλους»!...
Ὁ Δωρεοδότης Κύριος τῆς ἐχάρισε οἰκογένεια λαμπρά. Ἀκάματο, αὐτοδημιούργητο σύζυγο, πού κατά τό διάβα τῆς ζωῆς του, κυριολεκτικῶς μετέβαλε τόν πόνο τοῦ ξεριζωμένου ρωμηοῦ πρόσφυγα, σέ εὐκαιρία ποικίλης δημιουργίας∙ καί δύο ἐπίλεκτους ἐπιστήμονας υἱούς, ἰδοῦσα καί τοῦ πρωτοτόκου τήν τιμία καί συγκροτημένη οἰκογένεια, ἐκ τῆς ὁποίας ἀπήλαυσε χαράν ἐγγόνων καί δισεγγόνων. Ἐκ δέ τοῦ ἰατροῦ υἱοῦ της ἀπήλαυσε τήν σπανίζουσα χαρά τῆς ἐπί πολλά ἔτη καθ’ἡμέραν θυσιαστικῆς μερίμνης.
Ἁρμόζει, λοιπόν, γιά τήν μητέρα μας Ἀθηνᾶ τό Γραφικό: «Εὐφροσύνη καρδίας ζωή ἀνθρώπου» (Σοφ. Σειράχ 30,22).
Ἀπό τῆς θέσεως αὐτῆς δοξολογῶ μετά τῶν συνεπισκόπων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν Μητροπολιτῶν Σιδηροκάστρου καί Ἀλεξανδρουπόλεως, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως φίλτατος ἀδελφός Ἄνθιμος τυγχάνει καί βαπτιστικός τῆς μεταστάσης, τόν Πανοικτίρμονα Θεόν γιά τήν μακρά εὐφροσύνη πού τῆς ἐδώρησε, ἀλλά καί γιά τήν μεγίστη εὐλογία τοῦ ἀνώδυνου, ἀνεπαίσχυντου καί εἰρηνικοῦ τέλους πού τῆς ἐπεδαψίλευσε, τό ὁποῖον καθ’ἡμέραν, ἄλλωστε, ἐμεῖς οἱ πιστοί αἰτούμεθα ἐκκλησιαστικῶς δι’ ἑαυτούς καί ἀλλήλους.
Εὔχομαι, ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς νά τήν ἀναπαύῃ ἐν χώρᾳ Παραδείσου, κατακλείω δέ διαβιβάζων εἰς τούς πενθοῦντας υἱούς καί λοιπούς κατά σάρκα καί κατά πνεῦμα οἰκείους της τήν σεπτήν πατρικήν συμπάθειαν καί προσευχήν τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τῆς σεβαστῆς των μητέρας Ἀθηνᾶς ἐν χώρᾳ ζὠντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων. Ἀμήν.
