+Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής
3 Αυγούστου 2016
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ
Βήμα 3ο
Το δεύτερο αίτημα του κάθε Χριστιανού που, δια της Μικράς Παρακλήσεως, προσεύχεται και ζητά από την Παναγία την βοήθεια της, είναι τα πάθη.
Στο δεύτερο τροπάριο της Α’ ωδής ψάλλουμε: «Παθών με ταράττουσι προσβολαί…».
Πάθος είναι η αμαρτία που εξελίσσεται και συνηθίζεται. Είναι αυτό που στην ιατρική λέγεται χρόνια πάθηση. Η επανάληψη κάποιας αμαρτίας που δημιουργεί συνήθεια, ώστε ο άνθρωπος να είναι επιρρεπής στην αμαρτία αυτή. Συνήθεια που δημιουργεί την αδυναμία και καταλήγει στο πάθος. Πάθος κοντολογίς σημαίνει την αμαρτία που πλημμύρισε το μυαλό και την καρδιά του ανθρώπου και του δημιούργησε νοσηρή ψυχική κατάσταση. Τυφλώνει τον άνθρωπο και τον έχει δούλο. «Πας ο ποιών την αμαρτίαν δούλος εστί της αμαρτίας» (Ιωαν. 8, 34)
Όταν το πάθος φωλιάσει στον άνθρωπο, τότε του προκαλεί ταραχή και αναστατώνει την ψυχή και το μυαλό του. «Των παθών μου τον τάραχον».
Αν αφήσουμε τον θυμό να γεμίσει την ψυχή μας, τότε θα εξελιχθεί σε οργή.
Αν επιτρέψουμε την ζήλεια στην καρδιά μας, τότε θα γίνει φθόνος. Η αντιπάθεια, μίσος. Αυτό σημαίνει ότι για να αντιμετωπίσουμε τα πάθη μας πρέπει να προλάβουμε την αρχική εκδήλωση τους, να τα αντιμετωπίσουμε για να τα εκριζώσουμε.
Τα πάθη έρχονται στην ζωή μας πολύ ήρεμα κι όταν βρουν πρόσφορο έδαφος, τότε κάνουν επίθεση, έφοδο «και παθών τας εφόδους εκδιώκεις».
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος χαρακτηρίζει το πάθος ως μυρμηκολέοντα, δηλαδή στην αρχή επισκέπτεται τον άνθρωπο ως μυρμήγκι που κανείς δεν το δίνει σημασία και μόλις εισέλθει γίνεται λιοντάρι. Με ορμή και δύναμη λιονταριού κατατρώει την πνευματική άμυνα του χριστιανού, έτσι ώστε από την επιρροή του πάθους του ο άνθρωπος δεν ξέρει τι λέει, τι κάνει, τι σκέπτεται. Το μόνο πράγμα που θέλει είναι η ικανοποίηση του πάθους του.
Ο χριστιανός πλέον είναι βαριά ασθενής «Ίασαι, Αγνή των παθών μου την ασθένειαν».
Το πάθος είναι ασθένεια. Η ασθένεια θέλει θεραπεία. Μπορεί να χρειασθεί πολύ καιρό για να καταπολεμήσουμε την ασθένεια. Όμως δεν πρέπει ποτέ να την εγκαταλείψουμε. «Οσάκις ον πέσης έγειραι και σωθήση» Αυτή είναι η ζωή των χριστιανών, να πέφτουν και να σηκώνονται πνευματικά και να παρακαλούμε την Παναγία να πρεσβεύει στον Χριστό να μας πάρει όρθιους. «Εκ φθοράς των παθών μου ρυσθήναι με».
Όσο μένουν τα πάθη στην ψυχή και στο σώμα, μας φθείρουν. Σκληραίνουν την καρδιά και τυφλώνουν το μυαλό. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει καμία ψυχική δύναμη για αντίσταση.
Η λύση μία: Μετάνοια και προσπάθεια. Μικρή, συνεχή, σταθερή.
Η ενίσχυση αυτής της προσπάθειας είναι η επίκληση της Παναγίας μας. Αυτό το διάστημα μέσα από την παράκλησή της, μπροστά στην εικόνα της, ας γονατίσουμε, ας προσευχηθούμε. Ας αφήσουμε ελεύθερα τα δάκρυα μας έτσι ώστε να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από τα πάθη μας.
Σε αυτήν καταφεύγουμε για οποιαδήποτε ταραχή της ψυχή μας. Αυτήν παρακαλούμε να μας γεμίσει την καρδιά με χαρά και δύναμη. Γιατί αυτή εκδιώκει τα πάθη. Γι’ αυτό και θα την υμνούμε μέχρι το τέλος της ζωής μας.
