† Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής
11 Αυγούστου 2016
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ
9ο Βήμα
Απόψε θα τελεσθεί η τελευταία Μεγάλη Παράκληση της περιόδου του Δεκαπενταγούστου. Εξηγήσαμε στα προηγούμενα «βήματα» τα επίθετα που έδωσε η Εκκλησία στην μητέρα του Κυρίου, τα λεγόμενα δογματικά. Σήμερα θα αναφερθούμε στην σημασία των πρεσβειών Της. Ρωτούν κάποιοι. Γιατί απευθυνόμαστε με τόση σιγουριά στην Παναγία και όχι στον Χριστό;
Υπάρχουν δύο κείμενα στην αγία Γραφή, ένα στην Παλαιά κι ένα στην Καινή Διαθήκη που μας δίνουν απάντηση στο ερώτημα αυτό. Ο Βασιλιάς Σολομών είναι στο θρόνο του. Η μητέρα του Βηρσαβεέ τον πλησιάζει για να τον παρακαλέσει για την υπόθεση ενός γάμου, του Αδωνία, ετεροθαλή αδελφού του Σολομώντα, τον οποίον δεν τον ήθελε ο Βασιλιάς επειδή σκοπός του γάμου ήταν η ανατροπή του από τον θρόνο κάνοντας συμμαχίες συγγενικές. Μόλις μπαίνει η μητέρα του, ο Βασιλιάς κατεβαίνει από τον θρόνο και την υποδέχεται αγκαλιάζοντάς την. Της προσφέρει θέση δεξιά του θρόνου του, την ακούει με χαρά και της λέει: «Ζήτησε μητέρα μου ότι θέλεις κι εγώ δεν θα σου αρνηθώ». (Γ’ Βασ. 2, 20)
Στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός ευρισκόμενος στο γάμο της Κανά της Γαλιλαίας θαυματουργεί μετά από παράκληση της μητέρας Του. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι θαυματούργησε «τιμών την μητέρα» (PG 59, 134).
Δεν είναι εύκολο σε ένα παιδί να μην κάνει χάρη στην μητέρα του. Και επηρεασμένος ο χριστιανός από τη μοναδική και δυνατή σχέση μητέρας-γιού θεωρεί ότι ο Χριστός δεν θα χαλάσει χατίρι στη μητέρα του, γι’ αυτό και την παρακαλεί να πρεσβεύει γι’ αυτόν. «ει μη γαρ συ Κόρη, πάντοτε προΐστασο, υπέρ εμού πρεσβεύουσα, τω Υιώ και Θεώ σου».
Η Παναγία είναι ο τελειότερος άνθρωπος και γι’ αυτό φέρει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Είναι γεμάτη αγάπη, μητρική στοργή και τρυφερότητα. Η μεσιτεία της στον Υιό και Θεό της είναι θερμή για τις βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων και κυρίως για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου. «Πρεσβεία θερμή, και τείχος απροσμάχητον». Όπως η μητρική της προστασία σκέπαζε τον μικρό Ιησού, έτσι και οι πρεσβείες της σκεπάζουν τον κάθε άνθρωπο.
Είναι μεγάλη η παρρησία της ενώπιον του Χριστού από τον οποίο έμεινε αχώριστη κατά το λόγο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Βασικό έργο της Παναγίας στον ουρανό είναι η ακατάπαυστη πρεσβεία για τους χριστιανούς που ζουν στην γη. Άλλωστε, η Παναγία γκρέμισε το μεσότοιχο της έχθρας και ένωσε γη με ουρανό.
Ας θυμηθούμε το δοξαστικό του πρώτου ήχου. «Την δόξα όλου του κόσμου που γεννήθηκε από σπέρμα ανθρώπινο και γέννησε τον κυρίαρχο, την πύλη του ουρανού ας υμνήσουμε Μαρία την Παρθένο, το άσμα των αγγέλων και το κόσμημα των πιστών… Αυτή αξιώθηκε να γίνει ουρανός και ναός της Θεότητας. Αυτή αφού γκρέμισε τον μέσο τοίχο της έχθρας μεταξύ Θεού και ανθρώπων, έφερε την ειρήνη και άνοιξε την Βασιλεία του Θεού».
Η Παναγία ακούραστα και αμετάθετα θα υπηρετεί το μητρικό και πρεσβευτικό της έργο. Αυτό εκφράζει και το κοντάκιο της εορτής της κοιμήσεως, ο υμνωδός «Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα». Χωρίς τις πρεσβείες της Παναγίας ο χριστιανός δεν μπορεί να σωθεί. Η Παναγία είναι η μόνη μας ελπίδα για τη σωτηρία, το καταφύγιο των αμαρτιών μας. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σε ομιλία για την Κοίμηση αναφέρει: «Καμία δωρεά δεν έγινε δεκτή στην Εκκλησία χωρίς τη συνδρομή της Μητέρας του Θεού, η οποία είναι προοίμιο της θριαμβεύουσας Εκκλησίας».
Μία είναι αγαπητοί μου των απελπισμένων η ελπίδα, των αμαρτωλών η καταφυγή, των ορφανών η μητέρα, των πτωχών η βοηθός, των ασθενών η θεραπεία. Η μητέρα του Χριστού μας, η Παναγία. Αυτή ικετεύει τον Υιό της και πρεσβεύει στο Θεό της για όλους εμάς τους Χριστιανούς.
Μόνο με την μεσιτεία και τις πρεσβείες της μπορούμε να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε στον κόσμο αυτό. Επειδή εκείνη μετέβαλε τον κόσμο και τον άνθρωπο και τον κατέστησε τον μεν κόσμο παράδεισο, τον δε άνθρωπο πολίτη της Βασιλείας του Θεού. Ας την παρακαλέσουμε μέσα από τη Μεγάλη Παράκληση να γίνει για εμάς η βρύση των απείρων θαυμάτων στη ζωή μας και η πηγή του ελέους μας.
