Εκοιμήθη εν Κυρίω τα ξημερώματα της Κυριακής 27 Σεπτεμβρίου 2009 σε ηλικία 85 ετών ο Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κυρός Απόστολος Παπακωνσταντίνου ύστερα από ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης μετά από εγκεφαλικό που υπέστη. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί σημαντικά γι' αυτό και στο πλευρό του, μέχρι και την στιγμή που άφησε την τελευταία του πνοή, βρισκόντουσαν διαρκώς τα πνευματικά του παιδιά. Το μεσημέρι της Τρίτης 29 Σεπτεμβρίου, στις 2 μ.μ., εψάλη στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο Κιλκίς η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Πολυανής και Κιλκισίου Αποστόλου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου Απόστολος (Παπακωνσταντίνου), γεννήθηκε στον Αλμυρό της Μαγνησίας το έτος 1924. Παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα στο Βόλο και αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την εκπλήρωση των μακροχρόνιων τότε στρατιωτικών υποχρεώσεων, χειροτονήθηκε διάκονος το 1950 στην Αθήνα και απεστάλη ως μέλος της ιεραποστολικής Αδελφότητας Θεολόγων "Η Ζωή" στην Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης ως ιεροκήρυκας, όπου υπηρέτησε επί δεκαεπτά έτη. Στην ιστορική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης μελέτησε τους Αρχαίους Έλληνες κλασσικούς συγγραφείς και τους Πατέρες της Εκκλησίας, εφόσον στους ταραγμένους μεταπολεμικούς χρόνους δεν υπήρχαν δυνατότητες μεταπτυχιακών σπουδών. Επιδόθηκε στην πνευματική στήριξη της τραυματισμένης τότε ακριτικής κοινωνίας, αρθρώνοντας λόγο ελπίδας, αγάπης και καταλλαγής. Προεκτείνοντας την ιερουργία του λόγου και του θυσιαστηρίου στην κοινωνία, ανέπτυξε ευρύ ποιμαντικό έργο στα κατηχητικά σχολεία και τις κατασκηνώσεις με αποδέκτες κυρίως τους νέους, για τους οποίους έχει παραμείνει μέχρις σήμερα ο προσφιλής «πάτερ Απόστολος».
Το έτος 1967 εξελέγη στη χηρεύουσα Ιερά Μητρόπολη Ζακύνθου, όπου συνέχισε την ποιμαντική προσέγγιση της νεολαίας και το κήρυγμα του Ευαγγελίου, επηρεασμένος από την πατερική σκέψη και τους Ρώσους θεολόγους της Διασποράς. Τον Ιούνιο του 1974, βάσει της 3ης και 7ης Συντακτικής Πράξης της Δικτατορίας, κηρύχθηκε έκπτωτος του θρόνου του «δι' απείθειαν προς τον κοσμικόν άρχοντα».
Το 1991 δικαιώθηκε η προσφυγή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τοποθετήθηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, την οποία διαποίμανε μέχρι την ημέρα που υπέστη το εγκεφαλικό, πριν λίγες ημέρες.
Καρπός της διακονίας του υπήρξε η κάλυψη των κενών εφημεριακών θέσεων, η ανέγερση νέων Ιερών Ναών, η δημιουργία δύο Ιδρυμάτων για τη στήριξη των Πολυτέκνων και των Αναξιοπαθούντων, το Διορθόδοξο Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο - Λύκειο «Κύριλλος-Μεθόδιος», με παράλληλη οργανωμένη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας για ξένους σπουδαστές, το Πολυάνειο Ωδείο στο Κιλκίς και το αντίστοιχο Μουσικό Εργαστήρι στην κωμόπολη του Αγίου Αθανασίου, η επαναδραστηριοποίηση του τοπικού ΕΕΣ, οι ενέργειες για την αναπαλαίωση του Επισκοπείου στο Κιλκίς.
Διέμεινε ως έκπτωτος Μητροπολίτης στην Κοζάνη επί δεκαεπτά έτη. Σε αυτό το διάστημα, με τη βοήθεια των συνεργατών του, ίδρυσε κατασκηνώσεις στον Πτελεό Μαγνησίας, για να δώσει την ευκαιρία σε πάμπολλους νέους να ακούσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου και να αποκτήσουν λειτουργικά βιώματα.
Το γραπτό ομιλητικό του έργο έχει μέχρι σήμερα δημοσιευθεί σε τέσσερα Κυριακοδρόμια με τίτλο "Διακονία Λόγου", (1995), "Σταυροαναστάσιμα Μηνύματα" (1997), "Προς οικοδομήν της χρείας" (2000), "Πώς θα πιστέψουν, αν δεν ακούσουν;" (2004).
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.