Τρεῖς εἶναι οἱ βασικοὶ σταθμοὶ τοῦ ἀνθρώπου: γεννιέται, ζεῖ, πεθαίνει. Δὲν θυμᾶται τὸ πρῶτο, δὲν καταλαβαίνει τὸ τρίτο καὶ ξεχνᾶ νὰ χαρεῖ τὸ δεύτερο.  

30/11/2010. Θρονική Εορτή Αγίου Ανδρέου στην Κων/πολη-Τιμητική αναγόρευση σε Άρχοντα του κ.Χρόνη Αηδονίδη.

Την 30η Νοεμβρίου 2010 η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και πανηγυρίζει την Θρονική του Εορτή το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Άνθιμος συνοδευόμενος από τον Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως π. Ειρηναίο Λαφτσή, τον συντοπίτη μας τραγουδιστή κ. Χρόνη Αηδονίδη και τον συμβολαιογράφο κ. Απόστολο Εφραιμίδη μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη με την ευκαιρία της Θρονικής Εορτής αλλά και για την τιμητική αναγόρευση σε Άρχοντα του Οικουμενικού Θρόνου του κ. Αηδονίδη για την προσφορά του στην ανάδειξη παγκοσμίως του θρακικού παραδοσιακού τραγουδιού. Η τιμή αυτή προς το πρόσωπο του Χρόνη Αηδονίδη έγινε μετά από πρόταση του Μητροπολίτου μας κ. Ανθίμου και του Σεβ. Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού. Επ' ευκαρία της Εορτής επισκέφθηκαν την Πόλη περί τα 4 λεωφορεία από την Μητρόπολή μας.
Ο Μητροπολίτης μας και η συνοδεία του το πρωί της Δευτέρας επισκέφθηκαν τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και το μεσημέρι της ίδιας μέρας συνέφαγαν μαζί του. Το απόγευμα τελέσθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Μέγας Πατριαρχικός Εσπερινός χοροστατούντος του Παναγιωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Στον Εσπερινό παρέστησαν πολλοί Αρχιερείς του Θρόνου και της Ελλαδικής Εκκλησίας, αντιπροσωπεία από το Βατικανό καθώς και πλήθη εκδρομέων από την Ελλάδα και άλλα μέρη του κόσμου που συνέρρευσαν στην βασιλίδα των πόλεων για να εορτάσουν την Εορτή του Ιδρυτή της Πρωτόθρονης Εκκλησίας μας.

Στο τέλος του Εσπερινού ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε κλίμα συγκίνησης και χαράς ανακήρυξε τον κ. Χρόνη Αηδονίδη σε Άρχοντα Υμνωδό της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας για την προσφορά του στην παγκόσμια ανάδειξη του θρακιώτικου παραδοσιακού τραγουδιού λέγοντας στο τέλος: " Δὲν θὰ ἦτο ἴσως ὑπερβολὴ νὰ εἴπωμεν  ὅτι ὁ σήμερον τιμώμενος ὀτρηρὸς ἐργάτης τῆς Παραδόσεως εἶναι πράγματι τὸ «Ἀηδόνι τῆς Ἀνατολῆς» καὶ ὄχι ψιλῷ ὀνόματι Ἀηδονίδης. Ἡ βαθύχρονος φωνὴ τῆς Θρᾳκικῆς Μούσης. Ὁ γλυκὺς λυγμὸς τῆς πολυπάθου Ρωμέϊκης ψυχῆς! Μᾶς ἐφανέρωσεν ὄχι μόνον τὰ «Μυστικὰ τοῦ κήπου» του, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ «Τῆς καρδιᾶς του τ’ ἀνοιχτά». Τοιουτοτρόπως τὸν ἐγνωρίσαμεν, τὸν ἐξετιμήσαμεν καὶ τὸν ἠγαπήσαμεν! Ὅπως τὸν γνωρίζει, τὸν ἐκτιμᾷ καὶ τὸν ἀγαπᾷ, τόσον ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς γενετείρας του, ὅσον καὶ ἡ ὅπου γῆς Ὁμογένεια, παντοῦ ὅπου οἱ δρόμοι τους συναντιοῦνται." 

Στην αντιφώνησή του ο κ. Αηδονίδης ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για την μεγάλη αυτή τιμή προς το πρόσωπό του κλείνοντας την προσλαλιά του με αυτά τα λόγια: "Καταθέτοντας την, άπαξ διά παντός, βαθειά μου ευγνωμοσύνη και την απόλυτη αφοσίωσή μου προς το Σεβάσμιο και Ιερό Σας Πρόσωπο, Σας παρακαλώ να εύχεσθε η Θράκη Σας, η Θράκη μας, «να έχει ζωή και περίσσευμα ζωής» μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Γένοιτο.  Πολύ Σας ευχαριστώ." 

Προσλαλιά Χρόνη Αηδονίδη για την ανακήρυξή του σε Άρχοντα Υμνωδό της ΜτΧΕ
Ευχαριστήριος προσλαλιά Άρχοντος Οφφικιάλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Χρόνη Αηδονίδη (29 Νοεμβρίου 2010)

 Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Την ιεράν αυτή ώρα που η Μεγάλη Εκκλησία ήδη άρχισε να εορτάζει με σεμνή μεγαλοπρέπεια τη μνήμη του Ιδρυτού της, του Αγίου Ανδρέου, του Πρωτοκλήτου Αποστόλου, επέλεξε η Αλάνθαστος Πρόνοια του Θεού για την ελαχιστότητά μου ώστε να κληθώ να λάβω την ευλογία που εκπορεύεται από την Πατριαρχική Φιλοτιμία και προαίρεσή Σας.

Με συγκίνηση και σεβασμό αποδέχομαι το Ιερό Σας κέλευσμα και ενσυνείδητα εντάσσομαι στη μεγάλη και Ιστορική Οικογένεια των Αρχόντων Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Διακονώντας και υπηρετώντας το παραδοσιακό τραγούδι στη Θράκη, διατηρούσα ευλαβικά στη σκέψη και στην καρδιά μου την πεποίθηση πως διακονώ και υπηρετώ το ίδιο το Σεπτό Σώμα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Τα τραγούδια αυτά, δημιουργημένα από τη λαϊκή μούσα του κατά Θράκην ποιμνίου Της, θεραπεύουν αιώνες τώρα την ανάγκη του ανθρώπου για αγωγή της ψυχής και για ωφέλιμη διάσπαση του νου από την τριβή της καθημερινότητας, συνοδεύουν τις ευχάριστες συναθροίσεις όπως τους γάμους, τις βαπτίσεις, τις ονομαστικές εορτές, επενδύουν χαρμόσυνα τοπικές πανηγύρεις, κατευοδώνουν με πόνο και δάκρυα ξενιτεμένους στον προορισμό τους, πενθούν την απώλεια προσφιλών προσώπων, παρηγορούν στα βάσανα και στις δυσκολίες, αφηγούνται γεγονότα ιστορικά, επεξεργάζονται περιστατικά του παρελθόντος από διάφορες αφορμές, εξυμνούν τον πλούτο και το κάλλος του φυσικού περιβάλλοντος της Θράκης μας. Γενικότερα τα τραγούδια αυτά τα παραδοσιακά είναι συνυφασμένα με τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, την πίστη και το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα που είναι καρπός και αποτέλεσμα της ανύστακτης μέριμνας και του θυσιαστικού ενδιαφέροντος της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως προς τα πνευματικά της παιδιά.

Τι κι αν ερήμωσε από Ρωμηοσύνη η Ανατολική της πλευρά; Τι κι αν έπαψαν τα γλέντια και οι χαρές, κι αν σταμάτησε ο ήχος της καμπάνας; Τι κι αν τα Μοναστήρια και οι Εκκλησιές μας σώπασαν να ψάλλουν και να υμνούν τον Άγιο Θεό; Τι κι αν περίπυστες Εικόνες, Άγια Λείψανα, Ιερά σκεύη και θρησκευτικές παραδόσεις πήραν την μαρτυρική οδό της προσφυγιάς; Τι κι αν σίγησε η από την αρχαιότητα ανθούσα εκεί γλώσσα μας;  Τι κι αν το δάκρυ και ο αναστεναγμός νοσταλγίας περίσσεψε στους πατέρες μας καθώς κοιτούσαν ανατολικά κάθε μέρα, προς την «πατρίδα»;  Εμείς ως Ορθόδοξοι ελπίζουμε και σαν Ρωμηοί αγωνιζόμαστε να μεταφέρουμε ο καθένας μας, όπου γης κιαν οδηγήσει τα βήματά του, αυτά που η Θράκη μας κληροδότησε ως αξίες και ιδανικά και τα οποία παρέμειναν αναλλοίωτα στο διάβα του χρόνου.

Έχουμε εκεί, στα μέρη αυτά τους προγόνους μας, τους γονείς μας, τους προπάτορές μας, τους δικούς μας ανθρώπους που ευρισκόμενοι στο σκότος του χοός προσδοκούν με καρτερία το φως της Κοινής Ανάστασης και φροντίζουν να μην εκλείψει ποτέ από τις πατρογονικές εστίες μας η μαγιά της Ρωμηοσύνης.

Γι’ αυτό το ποίμνιο και για την πλήρωση των επιθυμιών του, Παναγιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ζώντες και κεκοιμημένους, που βρίσκονται κάτω από την στοργή του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατέβαλα με αγάπη και μεράκι κόπους και προσπάθησα να καλλιεργήσω κατά το δυνατόν το τάλαντο που μου χάρισε ο Θεός. Στους μεν ζώντες σαν ανάμνηση αλλά και προτροπή, στους δε κεκοιμημένους «εις μνημόσυνον αιώνιον».

Καταθέτοντας την, άπαξ διά παντός, βαθειά μου ευγνωμοσύνη και την απόλυτη αφοσίωσή μου προς το Σεβάσμιο και Ιερό Σας Πρόσωπο, Σας παρακαλώ να εύχεσθε η Θράκη Σας, η Θράκη μας, «να έχει ζωή και περίσσευμα ζωής» μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Γένοιτο.  Πολύ Σας ευχαριστώ! 


Το βράδυ της ίδιας ημέρας πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση προς τιμήν της Ομογένειας στην Πρεσβευτική Κατοικία στο Σισμανόγλειο Μέγαρο στην οποία τραγούδησαν και έπαιξαν μουσικά όργανα μαθητές του Χρόνη Αηδονίδη ενώ ο ίδιος τραγούδησε κάποια από τα τραγούδια του. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος και Ισπανίας κ. Πολύκαρπος καθώς και πλήθος κόσμου.


Την επομένη ημέρα, κυριώνυμο ημέρα της Εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα τελέσθηκε Πατριαρχική Θεία Λειτουργία προεξέρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και πολλών άλλων Αρχιερέων. Το απόγευμα ο Μητροπολίτης μας και η συνοδεία του καθώς και τα λεωφορεία των εκδρομέων επέστρεψαν στην Αλεξανδρούπολη.