Ἀριθμ. Πρωτ.: 8α'/274
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ 2014
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Πρὸς ἁπαξάπαντες τοὺς εὐλογημένους Χριστιανοὺς
τῆς θεοσώστου Ἐπαρχίας μας.
Ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Ἡ Ἐκκλησία γνώρισε τὸ γεγονὸς καὶ κατανόησε τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ὡς θεάνθρωπος Ἰησοῦς διήνυσε τὴ μεγαλύτερη ὑπαρξιακὴ διαδρομή: ἀπὸ τὸ χαμηλότερο σημεῖο, ποὺ εἶναι ὁ ἅδης, μέχρι τὸ ὑψηλότερο, ποὺ εἶναι ὁ οὐρανός.
«Αὐτὸς ποὺ κατέβηκε στὸν ἅδη, εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ ἀνέβηκε στὸν οὐρανό» . Ἡ Ἐκκλησία στέκεται ἔκπληκτη καὶ βλέπει τὸ ὕψος καὶ τὸ βάθος τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας. Βλέπει τὶς διαστάσεις τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καὶ δέχεται τὸ θριαμβευτικό του μήνυμα: «...αἰχμαλώτισε, ὅσα μᾶς κρατοῦσαν αἰχμάλωτους» .
Ἆραγε, ἦταν ἀνάγκη νὰ κατεβεῖ ὁ Χριστὸς στὸν ἅδη; Ναί! ἐπειδὴ ἐκεῖ, στὴ σκοτεινὴ διαμονὴ τῶν νεκρῶν εἶχε καταλήξει ἡ ταλαιπωρημένη μας ἀνθρωπότητα, ἀπὸ ἀπελπισία.
Μέχρι τότε ἡ ἑλληνικὴ διανόηση δίδασκε τὴν «τέχνη τοῦ καλῶς ἀποθανεῖν» . Δὲν μποροῦσε νὰ διανοηθεῖ νίκη πάνω στὸ θάνατο. Ἡ Ἐκκλησία διακηρύσσει ἀποφασιστικὰ πὼς «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος» .
Ἔτσι, τὸ μεγαλύτερο κακό, κυοφορεῖ τὴν ὡραιότερη λύση γιὰ τὴν ἀνθρώπινη μοῖρα. Ἡ σκληρότητα τοῦ θανάτου, ἐξουδετερώνεται μὲ τὴν ἄρνησή του. Γι’αὐτό, στὸ κέντρο τῆς ζωῆς ὀρθώνεται ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ζωὴ δέχεται ἐλεύθερα νὰ περάσει ἀπὸ τὸ θάνατο γιὰ νὰ τὸν ἀνατινάξει καὶ νὰ τὸν ἐκμηδενίσει. «Θανάτῳ, θάνατον πατήσας» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ ἀπόψε.
Μιὰ ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει ὅτι τὸ σῶμα τοῦ Ἀδάμ εἶχε ταφεῖ ἐκεῖ ὅπου σταυρώθηκε ὁ Χριστός , καὶ μιὰ ἄλλη συμπληρώνει ὅτι τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ ἔχει τὴν προέλευσή του ἀπὸ τὸ δένδρο τῆς Ἐδέμ. Πραγματικὰ ἤ συμβολικά, τὰ παραπάνω φανερώνουν ὅτι ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔγινε τὸ δένδρο τῆς ζωῆς μας. Ἡ Ἐκκλησία δέχεται τὴν τραγικότητα τοῦ θανάτου, τὸν κοιτάζει κατάματα καὶ θυμᾶται ὅτι ὁ Θεὸς πέρασε ἀπ’αὐτὸ τὸ δρόμο, κι ἐμεῖς θ’ἀκολουθήσουμε. Ἂν ἡ ἑλληνικὴ φιλοσοφία μᾶς ἔδωσε τὴ γνώση τοῦ θανάτου, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσφέρει τὴν τέχνη νὰ τὴν ξεπεράσουμε καὶ νὰ ζήσουμε προκαταβολικὰ τὴν Ἀνάσταση. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸ Χριστὸ «δὲν θὰ ἀντιμετωπίσει τὴν τελικὴ κρίση, ἀλλὰ θὰ περάσει ἀπὸ τὸ θάνατο στὴ ζωή» . Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς διαβεβαίωσε «ὅποιος τρώει τὴ σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου, ἔχει ζωὴ παντοτινὴ κι ἐγὼ θὰ τὸν ἀναστήσω τὴν ἔσχατη ἡμέρα» .
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ τελικὴ πραγματικότητα τοῦ ἑαυτοῦ μας, ζεῖ στὸ κατώφλι αὐτοῦ περάσματος. Πάσχα, σημαίνει πέρασμα. Ἡ πίστη μας ἀνακαλύπτει αὐτὸ τὸ πέρασμα καὶ ἀπὸ κεῖ βλέπουμε τὰ «μὴ βλεπόμενα» κατὰ τὸν Ἀπ. Παῦλο.
Ἡ ἑλληνικὴ πραγματικότητα πασχίζει ἀκόμα νὰ δεῖ τὴν ἀντίπερα ὄχθη. Οἱ ἕλληνες τῆς λιτότητος, τοῦ μέτρου καὶ τῶν ἰδεῶν, οἱ ἕλληνες τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Ἁγίων, εἴχαμε καταντήσει μακιγιαρισμένοι νεκροί, ντυμένοι μὲ ἀκριβὰ ἐνδύματα ποὺ ἔκρυβαν ἄδειες ψυχὲς, ξαπλωμένοι μέσα σὲ πολυτελῆ φέρετρα μὲ ἀνούσιο διάκοσμο τριγύρω. Ἡ ἑλληνικὴ πραγματικότητα χρειάζεται νὰ ἐπιλέξει τὸ θαῦμα. Πιὸ πολὺ νὰ πέσουμε, δὲν γίνεται. Πιὸ κάτω νὰ πᾶμε, δὲν ἔχει. Μόνο νὰ σηκωθοῦμε μποροῦμε. Μόνο νὰ ἀναστηθοῦμε μᾶς ἀπομένει.
Φαίνεται δύσκολο κάτι τέτοιο; Πράγματι εἶναι! δὲν εἶναι ὅμως ἀνέφικτο. Ξέρετε γιατί; ἐπειδή, ὁ Χριστὸς Ἀνέστη!
Ὁπότε ὅλοι μας μποροῦμε. Ὁ θάνατος δὲν ὑπάρχει πιά. Διακηρύχθηκε ἡ αἰώνια ζωή. Αὐτὴ μᾶς ταιριάζει. Αὐτὴ μᾶς ἀξίζει. Γι’αὐτὴν πλαστήκαμε. Γι’αὐτὴν γεννηθήκαμε. Γι’ αὐτὴν ὑπάρχουμε καὶ ζοῦμε. Σ’αὐτὴ τὴν αἰώνια ζωὴ ἐλπίζουμε, μὲ ἀτράνταχτες ἀποδείξεις.
Χριστὸς Ἀνέστη, ἀγαπητοί μου!
Χριστὸς ἀνέστη!
Καὶ στὰ δικά μας. Ἀμήν.
Εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
