Ορθόδοξη εικονογραφία είναι η ιδιαίτερη εικαστική γλώσσα που χρησιμοποιεί η Εκκλησία για να περιγράψει την Ιερή Ιστορία, τα Θεία Πρόσωπα και τις έννοιες του δόγματος. Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους η Εκκλησία, για λόγους προστασίας, χρησιμοποιεί σύμβολα (π.χ. αμνός = Χριστός, ψάρι = ΙΧΘΥΣ = Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ). Βαθμιαία επινοούνται και καθιερώνονται νέοι τρόποι και κανόνες απεικόνισης. Οικουμενικές Σύνοδοι και Πατέρες της Εκκλησίας υποδεικνύουν συχνά τρόπους απεικόνισης Ιερών Προσώπων.
Η ορθόδοξη εικονογραφία έχει υπερβατικό χαρακτήρα, διδακτική πρόθεση και λατρευτικό προορισμό.
Ακολουθεί κανόνες που επαναλαμβάνονται σχεδόν αναλλοίωτοι μέσα στο χρόνο. Στις εικόνες με Θεία Πρόσωπα (Χριστός, Παναγία, Άγιοι) τα ιδιαίτερα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά τους αποδίδονται σχεδόν πανομοιότυπα σε κάθε παράσταση.
Ωστόσο η προσωπική σφραγίδα του αγιογράφου είναι συχνά διακριτή στο έργο του.
