Την Θεία αυτή Λειτουργία, η οποία τελούνταν κατά τους πρώτους αιώνες στην περιοχη των Ιεροσολύμων, αξιοποίησαν μετέπειτα ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την σύσταση του βυζαντινού λατρευτικού τυπικού που τηρείται σήμερα σε Ανατολή και Δύση. Κατά το τυπικό της Θείας Λειτουργίας ο Επίσκοπος είναι ενδεδυμένος όπως οι επίσκοποι των πρώτων αιώνων, με άμφια ιερέως, δηλ. με φελόνιο, και το ωμόφορο υποδεικνύει την αρχιερατική του ιδιότητα. Η Θεία Λειτουργία τελείται όχι στο Ιερό Βήμα αλλά στο κέντρο του Ναού και ο επίσκοπος και οι ιερείς έχουν μέτωπο προς τον λαό, ενώ ο λαός μεταλαμβάνει των αχράντων μυστηρίων όπως οι ιερείς, δηλ. ξεχωριστά το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.
